-
1 clash
[klæʃ] 1. n(fight, disagreement) starcie nt; (of beliefs, cultures, styles) zderzenie nt; (of events, appointments) nałożenie się nt; ( of weapons) szczęk m; ( of cymbals) brzęk m2. vigangs, political opponents ścierać się (zetrzeć się perf); beliefs kolidować (ze sobą); colours, styles kłócić się (ze sobą); two events, appointments kolidować, nakładać się (nałożyć się perf) (na siebie); weapons szczękać (zaszczękać perf); cymbals brzękać (brzęknąć perf)* * *[klæʃ] 1. noun1) (a loud noise, like eg swords striking together: the clash of metal on metal.) szczęk2) (a serious disagreement or difference: a clash of personalities.) konflikt3) (a battle: a clash between opposing armies.) starcie4) ((of two or more things) an act of interfering with each other because of happening at the same time: a clash between classes.) kolizja2. verb1) (to strike together noisily: The cymbals clashed.) dźwięczeć2) (to fight (in battle): The two armies clashed at the mouth of the valley.) ścierać się3) (to disagree violently: They clashed over wages.) kłócić się4) (to interfere (with something or each other) because of happening at the same time: The two lectures clash.) kolidować5) ((of colours) to appear unpleasant when placed together: The (colour of the) jacket clashes with the (colour of the) skirt.) gryźć się, kłócić się -
2 argue
['ɑːgjuː] 1. vi 2. vtto argue that … — utrzymywać, że …
to argue about sth — ( quarrel) sprzeczać się na temat czegoś; ( debate) dyskutować o czymś
to argue for/against sth — przedstawiać (przedstawić perf) argumenty za czymś/przeciw(ko) czemuś
* * *1) ((with with someone, about something) to quarrel with (a person) or discuss (something) with a person in a not very friendly way: I'm not going to argue; Will you children stop arguing with each other about whose toy that is!) kłócić/spierać się2) ((with for, against) to suggest reasons for or for not doing something: I argued for/against accepting the plan.) wysuwać argumenty (za, przeciw)3) ((with into, out of) to persuade (a person) (not) to do something: I'll try to argue him into going; He argued her out of buying the dress.) przekonywać4) (to discuss, giving one's reasoning: She argued the point very cleverly.) omawiać, przedstawiać, dowodzić•- arguable- argument
- argumentative -
3 quarrel
['kwɔrl] 1. nkłótnia f2. vi* * *['kworəl] 1. noun(an angry disagreement or argument: I've had a quarrel with my girl-friend.) kłótnia2. verb(to have an angry argument (with someone): I've quarrelled with my girl-friend; My girl-friend and I have quarrelled.) kłócić się- quarrelsomeness -
4 row
I 1. [rəu] nrząd m; (KNITTING) rządek m2. vi 3. vt II 1. [rau] n 2. vi* * *I [rəu] noun(a line: two rows of houses; They were sitting in a row; They sat in the front row in the theatre.) rządII 1. [rəu] verb1) (to move (a boat) through the water using oars: He rowed (the dinghy) up the river.) wiosłować2) (to transport by rowing: He rowed them across the lake.) przewieźć łodzią, przeprawić2. noun(a trip in a rowing-boat: They went for a row on the river.) przejażdżka (łodzią)- rower- rowing-boat
- row-boat III noun1) (a noisy quarrel: They had a terrible row; a family row.) awantura2) (a continuous loud noise: They heard a row in the street.) zgiełk -
5 fight
[faɪt] 1. n 2. vt, pt, pp foughtperson, urge walczyć z +instr; cancer, prejudice etc walczyć z +instr, zwalczać (zwalczyć perf); (BOXING) walczyć przeciwko +dat or z +instr3. viwalczyć, bić sięto fight for/against sth — walczyć o coś/z czymś
to fight one's way through a crowd/the undergrowth — przedzierać się (przedrzeć się perf) przez tłum/zarośla
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - fought; verb1) (to act against (someone or something) with physical violence: The two boys are fighting over (= because of) some money they found.) walczyć2) (to resist strongly; to take strong action to prevent: to fight a fire; We must fight against any attempt to deprive us of our freedom.) walczyć3) (to quarrel: His parents were always fighting.) kłócić się2. noun1) (an act of physical violence between people, countries etc: There was a fight going on in the street.) walka, bójka2) (a struggle; action involving effort: the fight for freedom of speech; the fight against disease.) walka3) (the will or strength to resist: There was no fight left in him.) wola, chęć walki4) (a boxing-match.) walka•- fighter- fight back
- fight it out
- fight off
- fight one's way
- fight shy of
- put up a good fight -
6 go against
vt fuswhen things go against me, … — kiedy sprawy nie idą po mojej myśli, …
* * *1) (to oppose or refuse to act on: A child should never go against his parents' wishes.) sprzeciwić się2) (to be unacceptable to: This goes against my conscience.) kłócić się z -
7 odds
[ɔdz]npl( in betting) szanse pl wygranej; ( fig) szanse pl powodzeniathe odds are that… — wszystko wskazuje na to, że…
the odds are in favour of/against his coming — wszystko wskazuje na to, że przyjdzie/nie przyjdzie
to succeed against all the odds — odnieść ( perf) sukces mimo wszelkich przeciwności
it makes no odds — (to) nie ma znaczenia, bez różnicy
to be at odds (with) — ( in disagreement) nie zgadzać się (z +instr); ( at variance) nie pasować (do +gen), kłócić się (z +instr)
* * *1) (chances; probability: The odds are that he will win.) szanse2) (a difference in strength, in favour of one side: They are fighting against heavy odds.) przewaga -
8 wrangle
-
9 be at odds
(to be quarrelling: He has been at odds with his brother for years.) kłócić się -
10 hassle
['hæsl] 1. n ( inf)( bother) kłopot m, zawracanie nt głowy (inf)2. vtdokuczać +dat* * *['hæsl] 1. noun1) (trouble or fuss: It's such a hassle to get to work on time: Travelling with children is such a hassle.) kłopot, problem2) (a fight or argument: I got into a bit of a hassle with a couple of thugs.) bijatyka, sprzeczka2. verb1) (to argue or fight: It seemed pointless to hassle over such a small matter.) kłócić się2) (to annoy (a person): I don't like people hassling me.) obrażać
См. также в других словарях:
kłócić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prowadzić gwałtowny spór podniesionym głosem, wszczynać, prowadzić kłótnię; spierać się, sprzeczać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłócił się zawzięcie. Kłócił się o każdy szczegół.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłócić — ndk VIa, kłócićcę, kłócićcisz, kłóć, kłócićcił, kłócićcony 1. «doprowadzać do kłótni, niezgody» Kłócić między sobą sąsiadów. 2. reg. «wstrząsać naczyniem z cieczą, powodując jej zmieszanie, gwałtownie mieszać» 3. przestarz. «wprowadzać… … Słownik języka polskiego
brać się za czuby — Kłócić się, sprzeczać się lub bić się Eng. To quarrel; to actively disagree; to fight … Słownik Polskiego slangu
brać się za łby — Kłócić się, sprzeczać się lub bić się Eng. To quarrel; to actively disagree; to fight … Słownik Polskiego slangu
chandryczyć się — Kłócić się lub sprzeczać się Eng. To quarrel; to actively disagree; to fight … Słownik Polskiego slangu
żreć się — Kłócić się; sprzeczać; walczyć ze sobą Eng. To quarrel or argue; to actively disagree; to fight … Słownik Polskiego slangu
wykłócać się — ndk I, wykłócać sięam się, wykłócać sięasz się, wykłócać sięają się, wykłócać sięaj się, wykłócać sięał się wykłócić się dk VIa, wykłócać sięcę się, wykłócać sięcisz się, wykłócać siękłóć się, wykłócać sięcił się 1. częściej ndk «kłócić się… … Słownik języka polskiego
ścinać się – ściąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o cieczach, substancjach płynnych: przechodzić w stan stały; krzepnąć, zestalać się, tężeć, zamarzać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Galaretka już prawie się ścięła. Jest tak zimno, że woda … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czubić się — ndk VIa, czubić siębię się, czubić siębisz się, czub się, czubić siębił się 1. «bić się, targać się nawzajem za czupryny; sprzeczać się, kłócić się» Czubić się z bratem. □ Kto się lubi, ten się czubi. 2. «o ptakach: targać się, wodzić się za… … Słownik języka polskiego
pospierać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, pospierać sięam się, pospierać sięa się, pospierać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} spierać się, wadzić się, kłócić się z kimś przez pewien czas; pokłócić się, poróżnić się, posprzeczać się z kimś : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gryźć się — I – ugryźć się {{/stl 13}}{{stl 7}} gryźć samego siebie, jakąś część swego ciała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gryzł się w palce z bólu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}gryźć się II {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
